Je voelt je eenzaam in een wereld vol happy families. Ze zijn overal.
En nee, je hebt geen hekel aan kinderen, integendeel. Maar het doet zoveel pijn.
Je ziet schattige kindjes met uitgestrekte armpjes in de armen van hun moeder rennen: “mama”.
De tranen stromen over je wangen. Waarom zij wel en jij niet?
Je collega staat te springen van blijdschap als ze vertelt dat ze zwanger is. Iedereen viert feest, knuffelt, juicht… je slikt.
Het liefst zou je nu stilletjes verdwijnen. Je voelt je een toeschouwer.
Wat had jij daar graag gestaan! Al gun je het haar met alle liefde van de wereld,
dit nieuws voelt als een klap in je gezicht.
Soms voel je je schuldig dat je geen kinderen hebt kunnen krijgen.
Je had jezelf, je partner en je familie zo graag verblijd met een kindje. Je zoekt naar antwoorden, naar redenen,
maar die zijn er niet. Houden ze nog net zoveel van jou nu je geen moeder bent?
Kan je eigenlijk nog van jezelf houden?
“Dan neem je toch een hond?” zei een vriendin toen je haar vertelde dat er definitief geen kindje zou komen.
Serieus? Natuurlijk geeft een huisdier veel liefde, maar wat heeft dat te maken met jouw onvervulde kinderwens?
Mensen willen het zo graag voor je oplossen, maar dat kan dus niet! Jij hebt levenslang.
Je zou met je zus gaan lunchen. Vlak voor de afspraak belt ze af: je nichtje is plotseling ziek en ze kan echt niet weg.
Je zucht. Je had er zo naar uitgekeken. Jouw leven is zo anders dan dat van haar.
Het lijkt wel alsof jullie allebei in een andere wereld leven.
Begrijpt zij nog wel hoe jouw leven is?
… je staande blijft in een wereld vol kindergeluk
… je invulling gaat geven aan je leven zonder kinderen
… je volledig van jezelf houdt ondanks dat je geen moeder bent geworden
… je weet hoe je omgaat met pijnlijke opmerkingen
… je steun vraagt aan de mensen om je heen
Online
of
in Den Haag, Kijkduin
Vlakbij de zee en het strand
… streel je even liefdevol over je eigen wang als je op straat een zwangere vrouw ziet lopen.
Je voelt je gemis en je weet inmiddels hoe je jezelf kan troosten.
Je maakt jezelf weerbaar. Je verbaast jezelf als je naar haar glimlacht, oprecht.
… heb je een plan en dat plan geeft je houvast. Bij de eerstvolgende uitnodiging voor een babyshower
voel je niet meer alleen die steek van verdriet. Je had heel graag je eigen babyshower gehad,
maar je weet dat dat er niet in zit. Je hebt je eerste plannen gemaakt voor een
leven zonder kinderen. Jouw leven. Op jouw manier.
… kijk je met een gevoel van liefde en trots in de spiegel. Daar staat een prachtige vrouw.
Wat een weg heeft zij moeten gaan en wat een kracht zie je in haar ogen.
Je kan niet anders dan van haar houden.
… zeg je tegen die ene vriendin: “mijn kinderwens is onvervuld en dat zal zo blijven,
welke andere vorm ik daar zelf ook in zal vinden. Weet dat adoptie of een hond geen oplossing is.
Het is kwetsend om zoiets te zeggen, al snap ik dat je het met de beste bedoelingen doet.”
… vraag je jouw broer om een knuffel op het verjaardagsfeest van je neefje.
Je geniet van zijn sterke, warme armen om je heen. Je voelt je gesteund en iets minder alleen.
JA, dit wil ik!
